Biologische oorzaken

Bij dwangstoornissen zijn hersengebieden betrokken die de emoties en stemming regelen. Een verstoring in deze gebieden kan leiden tot verschillende psychische problemen.   

Als je last hebt van een chronische lichamelijke aandoening of andere psychische klachten ben je kwetsbaarder voor het krijgen van een dwangstoornis.  

Erfelijkheid 

Genetische factoren lijken een rol te spelen. Wanneer je een ouder of kind hebt die een dwangstoornis heeft, is de kans groter om zelf ook een dwangstoornis te ontwikkelen, in vergelijking tot iemand die geen ouder of kind heeft met een dwangstoornis. Daarnaast is uit tweeling-onderzoek gebleken, dat wanneer bij een een-eiige tweeling de ene persoon van de tweeling een dwangstoornis heeft, de andere persoon van de tweeling een grotere kans heeft om ook een dwangstoornis te krijgen, dan bij een twee-eiige tweeling. 

Hersenen

Je hersenen bestaan uit grijze stof en witte stof. Grijze stof is voornamelijk belangrijk bij informatieverwerking, terwijl witte stof weer belangrijk is voor informatieoverdracht. Onderzoek heeft laten blijken dat iemand met een dwangstoornis meer grijze stof en een verminderde hoeveelheid van witte stof heeft. Dit zou betekenen dat wanneer je een dwangstoornis hebt, er meer informatieverwerking plaatsvindt.  

Er is nog ander onderzoek gedaan naar de biologische oorzaken van dwangstoornissen. Er is via een fMRI gevonden dat wanneer je een dwangstoornis hebt, een verhoogde activiteit in de nucleus caudatus en frontale schors zou hebben. De nucleus caudatus is een onderdeel van een hersengebied, de basale ganglia, dat belangrijk is voor motoriek en de selectie van handelingen. De prefrontale schors heeft functies als plannen, analytisch denken, persoonlijkheid en het maken van beslissingen. De fMRI heeft laten zien dat er te veel verbindingen zijn tussen de twee bovengenoemde hersengebieden. Dit heeft als gevolg dat er verstoorde communicatie is tussen delen in de frontale schors en de basale ganglia.  

Ten slotte is er nog onderzoek gedaan naar de aanmaak en toevoer van neurotransmitters in de hersenen. Neurotransmitters zijn chemische boodschappers die ervoor zorgen dat gebieden in de hersenen worden geactiveerd of gedeactiveerd. Het onderzoek wijst erop dat iemand met een dwangstoornis te weinig serotonine heeft in de basale ganglia en te veel dopamine in de frontale schors. Serotonine speelt een rol bij je geluksgevoel, beloningen, leren en geheugen. Wanneer dit verstoord is in de basale ganglia, leidt dit tot een verstoorde manier van het kiezen van je handelingen. Dopamine is een activerende neurotransmitter, die ook belangrijk is bij beloningen, motivatie en motoriek.